گاهی آنچنان مزخرف می شوم که برای دیگران قابل درک نیستم...

حتی عزیزترین کسم را از خودم می رانم

اما در آن لحظه آرزو دارم او بگوید:

می دونم دست خودت نیست درکت می کنم...

 دارم از تو حرف میزنم...

اما روحت هم از نوشته هایم خبر ندارد...
ایرادی ندارد یاد تو...
به نوشته هایم رنگ میدهد...

شاید دیگری بخواند و آرام گیرد ذهن پریشانش...

 بیقرار كه می شوم...

تمام قرارهایمان یادم می آید...

محو تصویرهایی می شوم كه روزگاری رویایمان بود ...

بیقرار كه می شوم...

دوباره با چشمهایت در چشمهایم نقش می زنی و...

طعم تلخ نبودنت بی قرارترم میكند ...

قرارمان بی قراری نبود !!!!

حیف... قرارمان را فراموش کردی .....

 تنها يك حرف مرا آزار مي دهد ، حتي يك كلمه هم نميشود

تنها يك حرف مرا هر روز غمگين تر مي كند...

همان يك " ن " كه در ابتداي " بودنت" نشسته است!

 موهايم كه يكدست همرنگ دندانهايم شد!

باز هم با عشق مي نويسم:

دوستت دارم.

 قلبم اين روزها سخت درد ميكند!

كاش يك لحظه مي ايستاد تا ببينم دردش چيست؟

 درد يعني او هست

اما نه براي من ...

 هنوز مثل سابق " مهربانم" اما ديگر كسي صدايم نمي كند

" مهربانم"

سخت است بغض داشته باشي و بغضت را هيچ آهنگي نشكند

جز صداي كسي كه ديگر نيست!

بهشت فاصله پلك بالا و پايين من است.

وقتي كه به " تو " نگاه مي كنم.

ميخواهمت ...

اين خلاصه ي ، تمام حرفاي عاشقانه دنياست.

 نيمه گمشده تو پيدا نكردي ، زياد مهم نيست.

درد واقعي از اونجايي شروع ميشه كه نيمه پيدا شدتو گم كني!

بس كن ساعت.

ديگر خسته شدم.

آره من كم آوردم ، خودم ميدونم كه نيست.

آنقدر با صدايت نبودنش را به رخم نكش!

درد داره؛ وقتي يكي ميشه همه ي زندگيت !

ولي هيچ جاي زندگيت حضور نداره!

رفتم ولي قلبم هنوز

هواتو داره شبو روز

من هنوزم عاشقتم

به دل ميگم : بساز و بسوز